U tradicionalnoj afričkoj skulpturi u drvetu odražava se kultura sopstvenog originalnog filozofskog sistema. Ona daje konkretne vizuelne oblike jednom visokoorganizovanom sistemu mišljenja, koji ima svoju logiku i skladnost. To je filozofija koja prirodu bića kao i sveta uopšte shvata kao proces, manifestaciju snage, pokretne i promenljive energije.
U religiji zemljoradničkih naroda zapadne Afrike, kao i u njihovoj klasičnoj skulpturi, izuzetno mesto imaju figure predaka.
Statuama koje služe ovom kultu daju se svakodnevni pokloni i prinose žrtve u hrani i piću. One imaju svoje određene likovne karakteristike – odlikuje ih monumentalnost i životni intenzitet, čak i kad su malih dimenzija. Stav im je orijentisan na ukočenost i ravnotežu, figure imaju izraz mira i stabilnosti, koji nisu uslovljeni tek materijalom ili oštricom dleta ili noža. U jednistvu linija, površina i zapremina koje čine statuu ogleda se stamena snaga porodice, roda, plemena.
Neke figure služe u magijske svrhe, mnoge se upotrebljavaju u naročitim ceremonijama i obredima u vezi sa ritualom posebnih kultova i tajnih društava. Mogu predstavljati magijsku figuru, vrstu božanstva, fetiš i drugo, a uopšte uzev to su obredni kipovi.
